فتح ارتفاعات روشن دانش، با کتاب
به دستانی می اندیشم که حروف جاودانه اندیشه را بر صفحه های سپید ذهن، حک می کند؛ به چشمانی که با این اسطور روشن، دست رفاقت داده اند؛ باید به آن قلمی دل داد. به آن حروف می اندیشم که در جست و جوی بی وقفه، خاک را با افلاک پیوند می دهد و انسانیت را مرور می کند .
کتاب می تواند به ارتفاعات روشن دانشمان برساند؛ اگر دوستی اش را پاس بداریم.
پیام های کوتاه
پیش رویمان، افق های روشن بینش و تعقل گشوده می شود؛ اگر با سطور عالمانه کتاب، دست رفاقت دهیم و کوچه ها پر تپش را از حرکت نایستیم.
با کتاب خوانی، صفحه به صفحه، به مرور روشنایی می نشینیم و در هوای پاکیزه پرسش گری و اندیشه، نفس تازه می کنیم.
آفرینش، کتاب خانه است
آفاق و انفس، هر دو پر از کلماتند.
انسان ها، کتاب دارند و آفرینش، کتاب خانه بی کرانه معناست.
«توحید مفضل»ها، در این کتاب خانه نوشته شده است؛ «جابر بن حیان»ها، «خوارزمی»ها، «ابن هیثم»ها و «بیرونی»ها، بزرگ شده های انجمن پژوهشی عشقند و شاگردان مکتب قرآن و دانشجویان دانشگاه اهل بیت که گفته اند: بیندیشند و بیاویزید به دامن علم، تا گوهر حکمت بیابید، «علم جو، علم اگر دانش و بینش خواهی»
پیام کوتاه
کتاب، دستگاه تنفس انسان هاست.
کتاب خوب، معلم زندگی خوب است.
حرف به حرف سخن می گویی
حرف به حرف، سخن می گویی؛ زیر هر سنگ کلمه هایت، دنیایی است که تاریخی را در پی خویش می کشد.
جمله هایت، دنیایی است که خاک و آبی دیگر دارد؛ آسمان و آفتابی دیگر و هر یکی شان فراخوان گستره هایی است گسترده از رمز و رازهای به شکوه خلاقیت.
نقطه هایت پشته ها تجربه ژرف و شگرفت به پشت گرفته اند و حاصل عمرند؛ حاصل عمر که با هزار مرارت و سختی، گرد آمده است.
